%20(2).png)
Έγινε ενημέρωση: 4 Σεπ
Εισαγωγή
Σε κάθε φωτογραφική σεζόν διοργανώνεται ένα ταξιδιωτικό φωτογραφικό workshop εντός συνόρων και ένα αντίστοιχα εκτός Ελλάδας. Τον Μάρτιο του 2025 σειρά είχαν τα Τζουμέρκα με τη μοναδική τους φυσική ομορφιά και παράδοση.
"Κάθε φωτογραφικό workshop μας βασίζεται σε ένα γνωστό και οργανωμένο πρόγραμμα.
Οι συμμετέχοντες έχουν από πριν αναλυτικά όλα τα σημεία φωτογράφισης καθώς και το τι θα φωτογραφίσουμε στο κάθε μέρος. Σκοπός είναι να ξέρουν από πριν το πρόγραμμα που πάντα περιλαμβάνει ελεύθερο προσωπικό χρόνο ώστε ξέρουν τι ακολουθεί και να αισθάνονται άνετα. Αυτό μας επιτρέπει να επικεντρωνόμαστε στην ουσία: να ζούμε την εμπειρία και να δημιουργούμε εικόνες.
Σε κάθε σημείο φωτογράφισης γίνεται μια εισήγηση σχετικά με το σημείο, τα τεχνικά και την προσέγγιση που θα ακολουθήσουμε. Ο εισηγητής είναι πάντα διαθέσιμος να επιλύσει σχετικές απορίες."
Στα Τζουμέρκα, από τις 28 Φεβρουαρίου έως τις 3 Μαρτίου 2024, ακολουθήσαμε ένα τετραήμερο γεμάτο εικόνες, δράση και παράδοση. Από το γεφύρι της Πλάκας και τους καταρράκτες, μέχρι το rafting στον Άραχθο και τις Τζαμάλες, κάθε μέρα είχε τη δική της ξεχωριστή ατμόσφαιρα.
«Το πιο σημαντικό σε κάθε workshop δεν είναι μόνο οι εικόνες που θα δημιουργήσουμε, αλλά το κλίμα της ομάδας. Όταν υπάρχει χημεία και καλή διάθεση όλα γίνονται πιο εύκολα, πιο δημιουργικά και πιο όμορφα.»
Ημέρα 1η – Γεφύρι Πλάκας & Πράμαντα
Η πρώτη μέρα ξεκίνησε με ενθουσιασμό. Συναντηθήκαμε νωρίς και ξεκινήσαμε όλοι μαζί για τα Τζουμέρκα με δικά μας αυτοκίνητα κατόπιν συνενόησης, με χαμόγελα και ανυπομονησία. Από το πρώτο κιόλας χιλιόμετρα και την πρώτη στάση για ξεμούδιασμα τα αστεία και οι συζητήσεις έδειξαν ότι η ομάδα είχε ήδη βρει ρυθμό.
Η πρώτη μας φωτογραφική στάση ήταν στο γεφύρι της Πλάκας, το επιβλητικό μονότοξο γεφύρι πάνω από τον Άραχθο. Η στάση αυτή είχε σκοπό το φωτογραφικό ξεμούδιασμα αλλά δόθηκαν και οι οδηγίες για το πώς να το εντάξουμε αρμονικά στο κάδρο με το ποτάμι, τα βουνά και τα πέτρινα σπίτια. Καθοδηγούσα τους συμμετέχοντες για γωνίες λήψης, στοιχεία που εντάσσονται στο πρώτο επίπεδο αλλά και σωστή ισορροπία έκθεσης, ενώ απαντούσα σε κάθε απορία για εστιακά μήκη και φακούς.
Αφού εξαντλήσαμε τις λήψεις στο γεφύρι, συνεχίσαμε για τα Πράμαντα, το χωριό που θα γινόταν η βάση μας. Τακτοποιηθήκαμε στα δωμάτια και βγήκαμε για αναγνωριστική βόλτα με τις μηχανές. Η πέτρα στα κτίρια, οι μυρωδιές από τζάκια και η θέα στη Στρογγούλα, την ιδιαίτερα σχηματισμένη κορυφή, μας πρόσφεραν αμέτρητες αφορμές για φωτογραφία. Οι τεχνικές απορίες-προβληματισμοί έκθεσης και σύνθεσης επιλύθηκαν σύντομα και η συγκέντρωσή μας στο θέμα αλλά και την σύνθεση του κάδρου ήταν μεγαλύτερη.
Το βράδυ ανεβήκαμε στο καταφύγιο Πραμάντων για νυχτερινή φωτογράφιση. Παρά τα σύννεφα, η εμπειρία ήταν μοναδική. Κάναμε αστροφωτογράφιση, light painting και σιλουέτες. Εξήγησα την τεχνική του manual focus στο σκοτάδι και πώς ρυθμίζουμε το τρίποδό μας. Επίσης δόθηκαν οδηγίες για το πώς ρυθμίζουμε ISO και χρόνο έκθεσης και πώς μειώνουμε τον θόρυβο αλλά εξοικονομούμε και ενέργεια από τις μπαταρίες μας ώστε να μην ξεμείνουμε. Η ομάδα είχε δύσκολες συνθήκες να διαχειριστεί αλλά η εμπειρία τους ενθουσίασε.
Η μέρα έκλεισε σε μια τοπική ταβέρνα. Γύρω από το φαγητό, μιλήσαμε για τις πρώτες μας εικόνες, ανταλλάξαμε ιδέες και προετοιμαστήκαμε για το απαιτητικό αλλά συναρπαστικό πρόγραμμα της δεύτερης ημέρας.
Ημέρα 2η – Μονή Κηπίνας, Καταρράκτες Κουιάσας & Καλαρρύτες
Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με πρωινό και διάθεση για νέες εικόνες. Η διαδρομή προς τη Μονή Κηπίνας ήταν γεμάτη τοπία: φαράγγια, ποτάμια, κορυφογραμμές. Μερικές αγελάδες μέσα στο δρόμο αποτέλεσαν φυσικό εμπόδιο που με ελιγμούς τις προσπεράσαμε, πριν φτάσουμε στο πετρόχτιστο μοναστήρι που είναι κυριολεκτικά χτισμένο μέσα στον βράχο.
Στη Μονή Κηπίνας δουλέψαμε διαφορετικές οπτικές: από κοντινά κάδρα στην αρχιτεκτονική μέχρι ευρύτερες λήψεις που την έδειχναν μέσα στο τοπίο. Έδινα κατευθύνσεις για κλίμακα, οδηγητικές γραμμές και ισορροπία σκιάς–φωτός. Οι ερωτήσεις των συμμετεχόντων έκαναν τη διαδικασία πιο ζωντανή και ο καθένας πειραματίζοταν με διαφορετικό κάδρο αλλά ενδιαφέρον αποτέλεσμα.
Επόμενη στάση, οι καταρράκτες Κουιάσας, ένα φανταστικό μέρος που είχα επιλέξει ως κύριο σημείο φωτογράφισης. Εκεί βγάλαμε τρίποδα και δοκιμάσαμε μεγάλους χρόνους έκθεσης, ώστε το νερό να «γράψει» σαν μετάξι. Οι συνεχείς αλλαγές του φωτός λόγω των σύννεφων ήταν μια πρόκληση. Στεκόμουν δίπλα σε κάθε συμμετέχοντα για να τον καθοδηγήσω στις ρυθμίσεις, εξηγώντας πώς να προσαρμόζεται γρήγορα στις συνθήκες. Τα χαμόγελα όταν έβλεπαν τα καρέ τους πρόδιδαν το αποτέλεσμα. Καθήσαμε περίπου τρεις ώρες σε αυτό το σημείο και με δυσκολία ξεκολλήσαμε. Τα κάδρα που σου δίνει μερικές φορές η φύση είναι άκρως εθιστικά και εντυπωσιακά.
Το μεσημέρι κατευθυνθήκαμε στους Καλαρρύτες, ένα χωριό που μοιάζει βγαλμένο από άλλη εποχή. Επισκεφθήκαμε το ιστορικό καφενείο «Άκανθος» και στη συνέχεια αφού καθήσαμε σε ένα ωραίο ταβερνάκι στην πλατεία, δουλέψαμε απογευματινά καρέ στο ηλιοβασίλεμα και την μπλε ώρα. Αυτή τη φορά θα δουλεύαμε πιο ελεύθερα εξερευνώντας τα πέτρινα σοκάκια ο καθένας μόνος του με σημείο συνάντησης την πλατεία σε μία ώρα. Οι λήψεις από τα πέτρινα δρομάκια μαζί με τα σπίτια αλλά και τα τριγύρω βουνά εκπλήρωσαν τις προσδοκίες μας.
Η μέρα έκλεισε με χαλάρωση στο χωριό. Γύρω από το τραπέζι, μοιραστήκαμε τις φωτογραφίες μας και ο καθένας έλεγε τι του άρεσε περισσότερο. Η ομάδα είχε γίνει πια μια δεμένη παρέα.
Ημέρα 3η – Rafting στον Άραχθο & Τζαμάλες
Η τρίτη μέρα ήταν διαφορετική, αφιερωμένη στην περιπέτεια. Μετά το πρωινό, κατεβήκαμε για rafting στον Άραχθο. Στο σημείο εκκίνησης φορέσαμε στολές, πήραμε οδηγίες ασφαλείας και ετοιμαστήκαμε. Η ατμόσφαιρα θύμιζε περισσότερο εκδρομή παρά workshop όλοι γελούσαν και πείραζαν ο ένας τον άλλο για το «πώς κρατάμε και χρησιμοποιούμε σωστά το κουπί».
Η διαδρομή ξεκίνησε ήρεμα. Τα νερά μας επέτρεπαν να απολαύσουμε το τοπίο: πράσινο στις όχθες, απότομα βράχια, σύννεφα που κατέβαιναν χαμηλά. Χωρίς μηχανές στα χέρια, βιώναμε τη φύση με όλες τις αισθήσεις: τον ήχο του ποταμού, τη μυρωδιά του δάσους, τον ρυθμό του κουπιού. Ήταν μια σπάνια στιγμή όπου απλώς ζούσαμε το παρόν.
Σε άλλα σημεία, τα νερά αγρίεψαν. Η βάρκα ανέβαινε και χορεύοντας στο ρυθμό του ρεύματος, τα πρόσωπα γέμιζαν με αδρεναλίνη και γέλια, και η ομάδα λειτουργούσε σαν ένα σώμα ανάλογα με τα προστάγματα του οδηγού. Οι ατάκες του Γιάννη έγιναν το σύνθημά μας και στο τέλος όλοι ήμασταν κουρασμένοι, η Ελένη βρεγμένη γιατί ένα παραπάτημα την έκανε να δοκιμάει την θερμοκρασία του νερού, αλλά όλοι χαμόγελούσαμε. Το rafting ήταν μια εμπειρία που μας έδεσε ακόμη περισσότερο και θα την ξανακάναμε ευχάριστα.
Το απόγευμα επιστρέψαμε στα Πράμαντα, όπου μας περίμενε τοπικό έθιμο: ο Βλάχικος γάμος και οι Τζαμάλες. Το ψιλόβροχο δεν μας χάλασε τη διάθεση, αντίθετα, βοήθησε στην δημιουργία ατμόσφαιρας. Εκεί βγάλαμε ξανά τις μηχανές. Υπενθήμισα τις τεχνικές ρυθμίσεις για να εκμεταλλευτούμε το φως της φωτιάς, χωρίς να «καίγονται» τα πρόσωπα. Δουλέψαμε με κλειστά αλλά και ευρύτερα καρέ. Ήταν επίσης ευκαιρία για πιο αφηγηματικές λήψεις επικεντρώνοντας την σύνθεση στο ανθρώπινο στοιχείο.
Η φωτογράφιση στις Τζαμάλες αποδείχτηκε μοναδική. Πειραματιστήκαμε με σιλουέτες δίπλα στη φωτιά, με πιο αργές ταχύτητες για να δείξουμε την κίνηση του χορού και με πορτρέτα γεμάτα συναίσθημα από ηλικιωμένους ανθρώπους που απολάμβαναν την γιορτή. Οι συμμετέχοντες μοιράζονταν ενθουσιασμένοι τα καρέ τους και η ομάδα έζησε τη γιορτή σαν να ήταν μέρος της. Η μέρα έκλεισε γύρω από τη μεγάλη φωτιά, με τραγούδια, χορό και φωτογραφίες που είχαν την αλήθεια της στιγμής.
Ημέρα 4η – Συρράκο, Γιάννενα & Επιστροφή
Η τελευταία μέρα ξεκίνησε με ανάμεικτα συναισθήματα: χαρά για όσα είχαμε ζήσει και λίγη μελαγχολία που πλησίαζε το τέλος. Ο δρόμος μάς έφερε στο Συρράκο, ένα χωριό χτισμένο σε πλαγιά, γεμάτο πέτρα και ιστορία.
Η διαδρομή ήταν από μόνη της εμπειρία. Σταματήσαμε πολλές φορές για φωτογραφίες: χιονισμένα βουνά, χαμηλά σύννεφα, παραπόταμοι που γυάλιζαν στο φως. Εκεί έδινα ιδέες για χρήση διαφορετικών φακών, από ευρυγώνιο μέχρι τηλεφακό, και μιλούσαμε για συμπίεση φόντου και χρήση των διαφορετικών επιπέδων για να δώσουμε προοπτική.
Στο Συρράκο η υποδοχή ήταν ζεστή. Οι ντόπιοι μάς κέρασαν φασολάδα και τσίπουρο. Ύστερα από έναν καφέ με θέα, φωτογραφίσαμε το χωριό για περισσότερο από μία ώρα: καλντερίμια, στέγες με πλάκες, λεπτομέρειες αρχιτεκτονικής. Δούλευα με τους συμμετέχοντες για καθαρά κάδρα, χρήση φυσικού φωτός και αφηγηματικά στοιχεία. Το Συρράκο σίγουρα θα μας ξαναδεί κάποια στιγμή καθώς είναι ένα πολύ προσεγμένο μέρος μέσα στην φύση και με πολλές πολιτιστικές εκδηλώσεις το καλοκαίρι.
Έπειτα κατευθυνθήκαμε στα Γιάννενα. Στη λίμνη Παμβώτιδα φωτογραφίσαμε την όχθη της λίμνης, το αστικό τοπίο γύρω της και μέσα στο κάστρο τα παλιά σπίτια. Στο κάστρο ψηλά δουλέψαμε με ευρείες λήψεις, όπου φαινόταν μαζί το νησάκι, η πόλη και τα βουνά. Μιλήσαμε για ισορροπία κάδρου και βάθος πεδίου αλλά και αποφασιστική στιγμή καθώς το πέταγμα του χαρταετού από μικρούς και μεγάλους αποτελούσε πολύ ενδιαφέρον θέμα.
Μετά από ένα σύντομο γεύμα, πήραμε τον δρόμο της επιστροφής. Στο αυτοκίνητο αναπολούσαμε στιγμές: το rafting, τις Τζαμάλες, τις Καλαρρύτες και το Συρράκο, τα τοπία και τους καταρράκτες που μας εντυπωσίασαν. Όλοι συμφωνήσαμε ότι τα Τζουμέρκα μάς περιμένουν ξανά, γιατί για να τα γνωρίσεις πραγματικά χρειάζονται πολλές μέρες και πολλή φωτογραφία.
Φύγαμε γεμάτοι εμπειρίες, με τις «φωτογραφικές μας μπαταρίες» φορτισμένες στο έπακρο και με το βλέμμα στραμμένο στο επόμενο workshop: το Μαρόκο και το πολύχρωμο Μαρακές, εκεί όπου μας περίμεναν νέες εικόνες, νέες ιστορίες και μια ακόμη μοναδική περιπέτεια.
🌍 Επόμενο ταξιδιωτικό workshop της νέας σεζόν εντός συνόρων:
Ξάνθη-Πομακοχώρια 13-16 Νοεμβρίου 2025
Αν θες να ζήσεις μαζί μας το επόμενο ταξίδι, δήλωσε ενδιαφέρον στη φόρμα συμμετοχής και θα σου στείλουμε περισσότερες πληροφορίες για το πλάνο, προτεινόμενο εξοπλισμό και tips προετοιμασίας.
Σε κάθε ταξιδιωτικό workshop oι θέσεις είναι περιορισμένες για να διατηρούμε την ποιότητα της καθοδήγησης και το ζεστό κλίμα της ομάδας. Σε περιμένουμε! ✈️📷
Δες περισσότερα εδώ